Το κτίσιμο ενός συρμάτινου φράχτη στην περιοχή του Καραγατς, για την παρεμπόδιση υποτίθεται των μεταναστών να εισέλθουν στην επικράτεια της χώρας αναδεικνύεται σε μείζον πολιτικό θέμα για την κυβέρνηση, καθώς τόσο ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Χρήστος Παπουτσής, όσο και ο υφυπουργός του Μ. Όθωνας υπερασπίζονται σθεναρά αυτή τους την επιλογή, ακόμη και ενάντια στις συστάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως έκανε ο τελευταίος την Τρίτη. Πραγματικά, δεν έχουμε συνηθίσει σε τέτοιου είδους λεονταρισμούς από πλευράς ελληνικής κυβέρνησης και αναρωτιόμαστε τι ακριβώς συμβαίνει με αυτόν τον φράχτη.Σύμφωνα με το σενάριο που παίζει στα περισσότερα από τα ΜΜΕ, σκοπός αυτού του φράχτη είναι να περιορίσει κατά την χειμερινή περίοδο, οπότε ο Έβρος είναι αδιάβατος, τις μεταναστευτικές ροές προς τη χώρα μας. Το μήκος του θα είναι 12 περίπου χιλιόμετρα και πρότυπο είναι ένας αντίστοιχος φράχτης στην ισπανική πόλη Μελιλά, που βρίσκεται στο Μαρόκο. Οι διαφορές όμως είναι αρκετές. Κατ' αρχήν στην πόλη Μελιλά, ο φράχτης δεν είναι απλά ένας συρματένιος φράχτης, όπως πρόκειται να φτιαχτεί στη χώρα μας. Πρόκειται περί ενός αρκετά πιο πολύπλοκου συστήματος, που κατ' ευφημισμόν λέγεται φράχτης.
Πρόκειται επί της ουσίας για τρεις σειρές από φράχτες, με τον τελευταίο να έχει χτιστεί το 2005, ύψους έξι μέτρων, στην κορυφή των οποίων υπάρχει το κλασικό αγκαθωτό συρματόπλεγμα, το οποίο συναντά κανείς στα στρατόπεδα. Ανάμεσα στους τρεις φράχτες, υπάρχουν συνεχώς σκοπιές αλλά και ένας δρόμος ο οποίος εξυπηρετεί τις περιπόλους της αστυνομίας, ή τα ασθενοφόρα. Υπόγεια καλώδια συνδέουν φωτοπαγίδες, αισθητήρες κίνησης και θορύβου αλλά και βιντεοκάμερες με το κεντρικό δωμάτιο διαχείρισης. Όπως καταλαβαίνετε λοιπόν, δεν υπάρχει καμμία σχέση με τον "φράχτη" που σχεδιάζει να φτιάξει η ελληνική κυβέρνηση. Αλλά και επιπρόσθετα η Μελιλά είναι απλά μια πόλη. Δεν είναι τα σύνορα μιας ολόκληρης επικράτειας. Αν ήθελε η ελληνική κυβέρνηση να μιμηθεί το ισπανικό παράδειγμα, θα έπρεπε να λάβει υπ' όψιν της το σύνολο της προσπάθειας των εκάστοτε Ισπανικών κυβερνήσεων, που περιλαμβάνει την αξιοποίηση και των στρατιωτικών της δυνάμεων.
Μήπως ο φράχτης είναι δώρο προς άλλους;
Ας είμαστε σοβαροί. Ένας φράχτης μήκους 12 χιλιομέτρων, δεν υπάρχει καμία περίπτωση να μπορέσει να περιορίσει την μετανάστευση προς την χώρα μας, από την Τουρκία, εφόσον τα κοινά μας σύνορα και ιδιαίτερα τα θαλάσσια εκτείνονται σε πολλές εκατοντάδες χιλιόμετρα. Στην χώρα μας υπάρχει ένας φυσικός φράχτης, ο Έβρος και αυτό το οποίο έπρεπε να γίνει ήταν να δοθεί η αρμοδιότητα στις υφιστάμενες δυνάμεις τόσο του λιμενικού, όσο και του στρατού, να χρησιμοποιήσουν τα μέσα που έχουν στη διάθεσή τους, για να ανακόψουν τις μεταναστευτικές ορδές. Παράλληλα, η κυβέρνηση θα έπρεπε να εφαρμόσει το νόμο όχι μόνο στον Έβρο, αλλά και στην ίδια την Αθήνα και στην υπόλοιπη επικράτεια της χώρας, όπου βρίσκονται εκατομμύρια λαθρομετανάστες.
Η άρνησή της όμως να το κάνει, ακόμη και σε περιοχές όπου τα πράγματα έχουν φθάσει στα όρια, παραδείγματος χάριν στην Πάτρα ή στον Άγιο Παντελεήμονα και η ταυτόχρονη εμμονή των υπουργού και υφυπουργού ΠΡΟΠΟ στην κατασκευή ενός φράχτη, η κατασκευή του οποίου, αν αυτός δεν επανδρωθεί και φυλαχτεί κατάλληλα, δεν θα έχει απολύτως κανένα αποτέλεσμα, βάζουν στο μυαλό μας κάποιες περίεργες σκέψεις.
Μία από αυτές είναι η εξής: μήπως ο φράχτης που πρόκειται να φτιαχτεί στον Έβρο, δεν έχει σκοπό να προστατέψει την ελληνική επικράτεια, αλλά περισσότερο να "δικαιολογήσει" κάποιους άλλους φράχτες της περιοχής; Όπως αυτόν παραδείγματος χάριν που έχει υψώσει το Ισραήλ γύρω από τους Παλαιστινίους; Μήπως όλη αυτή η ιστορία γίνεται για να μπορέσει να αποενοχοποιηθεί μία τακτική η οποία έχει καταστήσει το Ισραήλ δέκτη πολλαπλών καταδικών από ολόκληρο τον κόσμο; Γιατί πώς θα μπορούν τα κράτη της ΕΕ να κατηγορούν το Ισραήλ γι' αυτόν το φράχτη, όταν στα δικά τους σύνορα, θα έχουν έναν παρόμοιο;
Δεν μπορούμε να ξέρουμε, αλλά το γεγονός ότι η συγκεκριμένη πρωτοβουλία πάρθηκε λίγο μόλις καιρό μετά την περιώνυμη "ελληνοισραηλινή" προσέγγιση, μας προκαλεί προβληματισμό. Το μόνο που θα δείξει ποιός είναι πραγματικά ο σκοπός της κυβέρνησης, είναι το μέλλον. Θα δούμε εάν και πώς θα λειτουργήσει αποτρεπτικά ο φράχτης και αν θα γίνει απλά αντικείμενο διπλωματικών "διεργασιών".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου