Ο κάθε παρευρισκόμενος στο μνημόσυνο, έφερε στο μυαλό του τους αγώνες και τις προσωπικές θυσίες του Αρχηγού Διγενή, για να δει την ιδιαίτερη του πατρίδα Κύπρο ελεύθερη, αναπαυόμενη στην αγκαλιά της μάνας Ελλάδας. Η ζωή του Γεωργίου Γρίβα υπήρξε πολυτάραχη, αφού υπηρέτησε τόσο στην Μικρά Ασία, για την ευόδωση της Μεγάλης ιδέας, όσο και στα ελληνοαλβανικά σύνορα εναντίον των Ιταλών το 1940. Έπειτα, επί γερμανικής κατοχής συγκρότησε την επίλεκτη μυστική αντιστασιακή οργάνωση «Χ», η οποία και είχε σοβαρό ρόλο στην ανάσχεση του κομμουνιστικού κινδύνου το 1944.
Και ενώ ο Γρίβας είχε όλη την πολυτέλεια της στρατιωτικής σύνταξης, της ανάπαυλας από τους πολέμους και τα ήσυχα γηρατειά, έκανε το άλμα εκείνο, που ξεχώρισε από κάθε άλλο Έλληνα αξιωματικό. Κατέβηκε στην Κύπρο, τέθηκε επί κεφαλής και οργάνωσε την κυπριακή επανάσταση. Το θαύμα του «Γέρου» έγκειται όχι μόνο στην απίστευτη στρατιωτική νίκη κατά του βρετανικού στρατού κατοχής, αλλά και στο γεγονός ότι κατάφερε να εμπνεύσει και να ξεσηκώσει τους φιλήσυχους Κύπριους. Η ΕΟΚΑ γέννησε μια στρατια ηρώων – αγγέλων και αποτελεί αναμφισβήτητα την λαμπρότερη ιστορία της κυπριακής ιστορίας.
Η κυπριακή θύελλα του 1955-59 δεν ευόδωσε τους εθνικούς πόθους των Κυπρίων και τα όνειρα του Στρατηγού Διγενή για την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Οι συμφωνίες της Ζυρίχης αλυσόδεσαν τη μαρτυρική Κύπρο στα διαμελιστικά σχέδια της αγγλοτουρκικής συμπαιγνίας. Η διάλυση του Κυπριακού Συντάγματος το 1963, η δημιουργία ισχυρών τουρκοκυπριακών θυλάκων και η χάραξη της «πράσινης γραμμής» με την ουσιαστική διχοτόμηση της Λευκωσίας, οδήγησαν (τον ...εξόριστο απο το 1959) Γεώργιο Γριβα σε νέους αγώνες για τη σωτηρία της Κύπρου από τον τουρκικό κίνδυνο. Πράγματι, ως επικεφαλής της Ανωτάτης Στρατιωτικής Διοίκησης Αμύνης Κύπρου, οργάνωσε την Κυπριακή Άμυνα και εφάρμοσε το Δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου: η μυστική κάθοδος της Ελληνικής Μεραρχίας στην Κύπρο ισοδυναμούσε με την στρατιωτική Ένωση με την Ελλάδα. Και όμως, η προδοσία και το πισώπλατο κτύπητα της χουντικής διπλωματίας, είχε ως αποτέλεσμα το φιάσκο του 1967 και την τραγωδία της Κοφίνου: ο εμπνευστής και ενσαρκωτής της κυπριακής άμυνας ανακλήθηκε από το χουντικό καθεστώς στην Αθήνα και τέθηκε υπό περιορισμό!! Παράλληλα αποσύρθηκε και η Ελληνική Μεραρχία...
Έκτοτε, η εξέλιξη για την εθνική υπόθεση της Κύπρου πήρε τον κατήφορο. Οι «δικοινοτικές συνομιλίες» Κληρίδη-Ντεκτάς με στόχο την προώθηση ενός τύπου ομοσπονδιακής λύσης και η εσωτερική αναταραχή με τα πολιτικά εγκλήματα, έφεραν το Διγενή εκ νέου στην Κύπρο, αποφασισμένο να νικήσει και να ανατρέψει τη διαφαινόμενη ταπεινωτική λύση του Κυπριακού.
Πολλά έχουν γραφτεί και λεχθεί για τη δράση του Γρίβα την περίοδο 1971-74. Ιδιαίτερα η Ακελική προπαγάνδα κατάφερε να συμπαρασύρει ένα τεράστιο τμήμα της κοινής γνώμης σε ψευδή συμπεράσματα για έναν αγνό ιδεολόγο, πατριώτη και στρατιώτη της Κύπρου. Ο στόχος της ΕΟΚΑ Β δεν υπήρξε η πραξικοπηματική ανάληψη της εξουσίας σε συνεργασία με τη Χούντα (όπως τα ακελικά φερέφωνα διατείνονται), ούτε φυσικά η καταστροφή της Κύπρου. Ο στόχος του Στρατηγού ήταν η διά της συνεργασίας με το Μακάριο ανάληψη ενωτικού αγώνος, η ανατροπή της Χούντας με προηγούμενη εκλογή ως νέου Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας προσώπου κοινής εμπιστοσύνης. Το Μάρτιο του 1972 ο Μακάριος απέρριψε τις προτάσεις Γρίβα... Και πάλιν όμως ο Διγενής συνιστούσε υπομονή στους οπαδούς του, οι οποίοι για χρόνια κατατρέχονταν από τις δυνάμεις ασφαλείας και από το 1971 από το Εφεδρικό Σώμα και την Προεδρική Φρουρά.
Ο κυπριακός εμφύλιος δεν ξεκίνησε το 1971, όπως λανθασμένα λέγεται συνήθως, αλλά με την υπογραφή των Συμφωνιών του 1960. Όταν οι αγώνες ενός λαού κατακρημνίζονται από τις ατιμωτικές συμφωνίες και τις δραματικές εξελίξεις τόσο με τους Τούρκους στην Κύπρο, όσο και με την Κυπριακή Αριστερά που δαιμονοποιούσε την ελληνική συνδρομή στην κυπριακή άμυνα, είναι ανήθικο, ανιστορητο και αντεθνικό να φορτώνοναι οι ευθύνες δεκαετιών της ελλαδοκυπριακής ηγεσίας στο πρόσωπο του εθνεγέρτη αγωνιστή της ΕΟΚΑ.
Δεν είναι τυχαίο, που τα νατοϊκά-τουρκικά σχέδια διαμελισμού της Κύπρου, άρχισαν να μπαίνουν σε εφαρμογή μετά το θάνατο του Διγενή. Ο ΔΡΥΣ ΕΠΕΣΕΝ! Το ενωτικό κίνημα, ακέφαλο πλέον, διαλύθηκε και στιγματίστηκε. Έξι μήνες μετά το φυσικό θάνατο του ενσαρκωτή της κυπριακής εποποιίας του 1955-59 και της κυπριακής άμυνας του 1964-67, η Τουρκία δεν βρήκε αντιστάσεις στο αποτροπαιο της έγκλημα. Η απογυγμωμένη από τα ελληνικά φτερά Κύπρος, αιματοκυλίστηκε το μαύρο καλοκαίρι του 1974...
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ο Διγενής, ο φυσικός Αρχηγός των μαχόμενων Κυπρίων και στρατιώτης της Ενώσεως, ζει στη μνήμη μας και στην καρδια μας. Επιστρέφοντας στο σήμερα και στις δύκολες μέρες που περνά η πατρίδα μας, ο βίος του ιδεολόγου Αρχηγού μας, κατευθύνει τις σκέψεις και τις πράξεις μας. Η αντίσταση και η καλλιέργεια της εθνικής μας ταυτότητας είναι η μαγιά για την εθνική μας επιβίωση και για νέους αγώνες.
ΑΓΑΠΗΜΕΝΕ ΜΑΣ ΑΡΧΗΓΕ,
ΘΑ ΖΕΙΣ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΜΑΣ. ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΣΟΥ, Η ΘΥΣΙΑ ΤΩΝ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΩΝ ΤΗΣ ΕΟΚΑ ΚΑΙ Ο ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΣ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΣ ΦΑΡΟΣ ΤΟΥ ΜΑΧΟΜΕΝΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ.
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ!
ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ-ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗ-ΕΝΩΣΗ!
WWW.APOELLAS.COM
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου