Πάνε να μας τρελάνουν ! Αγάπησε έναν Αλβανό, αλλά τον έδιωξε γιατί ήταν λεει Ρατσίστρια !

Διαβάστε το άρθρο του κ. Καπλάνι να δείτε πως τα σήριαλ τύπου Φώσκολου σερβίρονται και ως «έμμεσες» ειδήσεις. Γιατί από το e-mail του το πήρε, άρα μηδενική επιβεβαίωση ! Συγχαρητήρια για το λογοτεχνικό επίπεδο των ΝΕΩΝ ! Δείτε τι ωραία μηνύματα περνάει. Είναι ή δεν είναι Προπαγάνδα ; Ιδού η απορία.

«Σας γράφω γιατί είµαι άρρωστη...»

Του Γκαζµέντ Καπλάνι

Κυριακή πρωί και ανοίγω τα e-mails µου.

Βρίσκω ένα µήνυµα από µια αναγνώστρια: «Με λένε Αννα Λ. Σας γράφω γιατί είµαι άρρωστη. Πάσχω από ρατσισµό. Προσπάθησα να αντισταθώ, αλλά στο τέλος κόλλησα… Ο Θεός ή καλύτερα η µοίρα µού έπαιξε ένα πολύ περίεργο παιχνίδι. Αγάπησα και αγαπώ πολύ έναν Αλβανό. Τον ερωτεύτηκα από την αρχή. Πάντα όµως απωθούσα από τη σκέψη µου την καταγωγή του. Την απωθούσα µε βία.



Δεν χώραγε αυτή η λέξη στο µυαλό µου... Τον αγαπώ και όµως φοβάµαι. Φοβάµαι γιατί ενώ εγώ έχω συνειδητοποιήσει ότι νοσώ και προσπαθώ να θεραπευτώ, ζω σε ένα νοσηρό περιβάλλον. Κανένας από τους δικούς µου δεν αποδέχτηκε ποτέ αυτή τη σχέση. Δεν άντεχα να κλείνω την πόρτα και να ακούω πίσω µου ψιθύρους. Μια µέρα ένιωσα θυµό µε εκείνον. Του είπα ότι προτιµώ να είµαι µε τον χειρότερο Ελληνα αρκεί να ακούω να µιλάει µόνο ελληνικά.

Τον έχασα... Συνειδητοποίησα τότε ότι η αρρώστια µου µε έκανε να διώξω από κοντά µου τη µοναδική ύπαρξη που µου δόθηκε ποτέ εξ ολοκλήρου και χωρίς όρους. Ηµουν ανίκανη να τον κρατήσω κοντά µου και πλήγωσα ανεπανόρθωτα την αξιοπρέπειά του. Ενιωσα τόσο µικρή και τιποτένια. Και από τότε θέλω να γιατρευτώ. Είναι µαράζι αυτό που νιώθω... Εχω σκεφτεί ότι ο µοναδικός δρόµος για να είµαι µαζί του είναι αυτός της ξενιτιάς. Μόνο αν αντιµετωπιστούµε από τους άλλους και οι δυο ως ξένοι µπορεί να ζήσουµε µαζί. Ποτέ εδώ. Ποτέ κοντά στους δικούς µου... Φοβάµαι ότι τα παιδιά µας θα αντιµετωπίζονται ως υβρίδια, ως όντα συγκεχυµένης ταυτότητας. Γι’ αυτό νοµίζω ότι η µοναδική διέξοδος είναι η ξενιτιά…».

Διαβάζω και ξαναδιαβάζω το µήνυµα. Τόσο λυπηµένο µια τόσο όµορφη µέρα. Σκέπτοµαι και ξανασκέπτοµαι να απαντήσω, αλλά τι να πω; Δεν είναι η πρώτη φορά που ακούω και διαβάζω τέτοιες ιστορίες. Είναι η πρώτη φορά παρ’ όλα αυτά που συγκλονίζοµαι τόσο πολύ.

Σκέπτοµαι πως εµείς οι άνθρωποι κάνουµε το παν ώστε να κάνουµε τη ζωή µας πιο δύσκολη και δυστυχισµένη από όσο είναι. Γιατί θεωρώ δυστυχισµένη µια οικογένεια ή µια κοινωνία που επιβάλλει στα «µέλη» της να ερωτεύονται ή να παντρεύονται µε βάση την καταγωγή, την ιδεολογία ή τη θρησκεία. Κάνει δυστυχισµένη και δηλητηριάζει τη δική της ζωή και όσων έρχονται σε επαφή µαζί της. Πόσες και πόσες ερωτικές ιστορίες έµειναν ηµιτελείς ή είχαν τραγική κατάληξη γιατί η πίεση του οικογενειακού και κοινωνικού περιβάλλοντος ήταν αφόρητη; Εχω δει ανθρώπους να καταστρέφονται, να χάνονται, ψυχικά και κυριολεκτικά. Είναι µια πραγµατικότητα αόρατη, που την κρατάµε κρυφή, που σπάνια µιλάµε γι’ αυτήν. Ενας λόγος παραπάνω για να θαυµάζω το θάρρος της Αννας. Το µόνο που µπορώ να της πω είναι η ευχή να αντέξει και να ακολουθήσει την ατοµική της επιλογή. Κάποτε, θα πρέπει να µη συµβιβαστούµε µε τη δυστυχία των άλλων, ακόµα και δικών µας αγαπηµένων ανθρώπων που δεν επιλέξαµε, ώστε να µην κάνουµε δυστυχισµένη τη δική µας ζωή και όσων επιλέξαµε να αγαπάµε. Είναι κάτι που απαιτεί θάρρος µεγάλο και ψυχικό σθένος. Γυναίκες σαν την Αννα είναι οι αόρατες ηρωίδες που κάνουν τις κοινωνίες µας λίγο λιγότερο ξενέρωτες, λίγο περισσότερο ανθρώπινες

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artid=4596410



Σχόλιο apopsis : Μη κάνετε το «λάθος» να βρίσετε ! Αυτό θέλει ο ίδιος ! Δεν καταλαβαίνετε πως θα βγαίνει να λέει μετά να με κάνουν με δείχνουν ; Θέλετε να παίξετε το παιχνίδι του ή είστε agent provocateur ;
πηγή