Του Γιώργου Καραμπελιά*
Τα τελευταία χρόνια, πολλαπλασιάζονται οι απόψεις που προκρίνουν μια ριζική αναθεώρηση της ελληνικής στάσης απέναντι στην Τουρκία και τον νεο-οθωμανισμό. Μεγάλα τμήματα των ελίτ -και στα δύο ελληνικά κράτη, στην Ελλάδα και την Κύπρο- επιλέγουν τη λογική της μικρότερης αντίστασης και της υποταγής. Αυτή η λογική δε προϋποθέτει μια βαθύτατη ιδεολογική, ιστορική ακόμα και θρησκευτική αναθεώρηση.
Ειδικά στην Ελλάδα και την Κύπρο ορίζουμε ως εσωτερικό νέο-οθωμανισμό την αποδοχή της υποταγής στον τουρκικό επεκτατισμό, παρότι η Τουρκία συνεχίζει να κατέχει την Βόρεια Κύπρο και να απειλεί την Ελλάδα στο Αιγαίο και τη Θράκη.
Έχουμε παρακολουθήσει τα τελευταία χρόνια, τη σταδιακή διολίσθηση των πολιτικών και διανοούμενων ελίτ της Ελλάδας, από μία στάση ενδοτικής υποχώρησης, σε μια θέση αποδοχής της νεο-οθωμανικής στρατηγικής. Στο πολιτικό πεδίο, εκφράζεται με την "ελληνοτουρκική φιλία" και την "προσέγγιση των δύο κοινοτήτων", σε Ελλάδα και Κύπρο, καθώς και την αποδοχή της ένταξης της Τουρκίας στην Ε.Ε. Στο οικονομικό πεδίο, ενισχύεται η διασύνδεση της ελληνικής οικονομίας με την τουρκική, και διαμορφώνονται ισχυρές ομάδες συμφερόντων σε Ελλάδα και Κύπρο, που επιλέγουν την νεο-οθωμανική προσαρμογή. Στο γενικότερο ιδεολογικό πεδίο, απαξιώνεται η εθνική ταυτότητα και υποβαθμίζεται η δυνατότητα αποτροπής, με την απαξίωση της θητείας και των ενόπλων δυνάμεων.
Η δικαιολόγηση της υποταγής περνάει μέσα από την αποδοχή των ιδεολογημάτων του "διπόλου" μεταξύ των δήθεν "ήπιων" ισλαμιστών έναντι των "κακών" κεμαλιστών. Αποκρύπτεται, έτσι, το γεγονός πως οι ισλαμιστές στην ηγεσία της Τουρκίας, σε μια εποχή επανισλαμοποίησης των μουσουλμανικών κοινωνιών, είναι πολύ πιο επικίνδυνοι, για την Ελλάδα, από τους κεμαλιστές, διότι μπορούν να επεκτείνουν την τουρκική επιρροή και στις λοιπές μουσουλμανικές χώρες και μειονότητες της περιοχής -όπως και στη Θράκη-, ενώ ταυτόχρονα προσπαθούν να αμβλύνουν τις αντιθέσεις με τον κουρδικό πληθυσμό. Αποκρύπτεται το ότι ισλαμιστές και κεμαλιστές έχουν ήδη συγκροτήσει στην Τουρκία ένα ισλαμοκεμαλικό νεο-οθωμανικό σύστημα με επεκτατική υφή.
Παράλληλα, αναπτύσσονται πολυάριθμες σχέσεις του ακαδημαϊκού και καλλιτεχνικού κατεστημένου, καθώς και των ΜΜΕ, με την Τουρκία, που "ομαλοποιούν" την καθημερινότητα και εθίζουν σε αυτήν, λες και έχει σταματήσει η τουρκική επιθετικότητα.
Στο εκκλησιαστικό πεδίο, η ίδια εξέλιξη εκφράζεται με τη σταδιακή μεταφορά του κέντρου βάρους από το ελλαδικό κράτος προς το Φανάρι, το οποίο, εξαιτίας και της πληθυσμιακής συρρίκνωσης του ελληνισμού της Πόλης και του ελέγχου των τουρκικών αρχών πάνω του, εντάσσεται -εκών ή άκων- στη νεο-οθωμανική στρατηγική.
Να "ξεπεράσουμε" το έθνος-κράτος;
Όμως για τους Έλληνες -ευτυχώς, ακόμα τους περισσοτέρους-, η προοπτική της επιστροφής στις αγκάλες του οθωμανισμού δεν είναι αρεστή. Και όπως επαναλαμβάνουμε μονότονα, εδώ και δεκάδες χρόνια, αν θέλει κάποτε το έθνος μας να "ξεπεράσει" το έθνος-κράτος μας, θα πρέπει, σήμερα, να υπερασπιστεί αυτό το έθνος κράτος με όλες του τις δυνάμεις, μέχρις ότου δημιουργηθούν οι εξής, τουλάχιστον, προϋποθέσεις:
Α. Να συσπειρωθούν οι βαλκανικοί λαοί, για να αποτελέσουν έναν σχετικά αυτόνομο ευρωπαϊκό πόλο, υλοποιώντας έτσι το όραμα του Ρήγα, με βάση τις σημερινές συνθήκες και έτσι να αντιμετωπίσουν τον νεο-οθωμανικό επεκτατισμό.
Β. Να ανακοπεί ο επεκτατισμός, με τον εκδημοκρατισμό της Τουρκίας, την παροχή δικαιωμάτων στις κάθε είδους μειονότητες, την αυτοδιάθεση του κουρδικού λαού, την αποχώρηση των στρατευμάτων από την Κύπρο, τον σεβασμό των ελληνικών συνόρων και της Θράκης.
Μόνο αν καλυφθούν αυτές οι προϋποθέσεις είναι δυνατόν να αρχίσει οποιαδήποτε συζήτηση για σύσφιξη των σχέσεων μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Διαφορετικά, θα πρόκειται για προπέτασμα καπνού της δειλίας και της υποταγής των ελίτ και των διανοουμένων, που "κουράστηκαν" να φυλάττουν Θερμοπύλες.
* Ο Γιώργος Καραμπελιάς είναι συγγραφέας, εκδότης του περ. "Άρδην" και της εφημ. "Ρήξη"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου