Οι Κομμουνιστές (Δ.Σ.Ε) είχανε μόλις ανακηρύξει την κυβέρνησή τους και ζητούσαν άμεσα πόλη για να την ανακοινώσουν ως πρωτεύουσα του "κράτους" τους.
Η μαρτυρική Κόνιτσα στο στόχαστρο.
Την κωμόπολη υπεράσπισαν με πολύ αυτοθυσία Έλληνες στρατιώτες (με τμήματα της χωροφυλακής κλπ).
Μετά από δεκάδες ημέρες αντίστασης στην πολιορκία, η Κόνιτσα ΑΝΤΕΞΕ.
ΔΕΝ ΕΠΕΣΕ στα χέρια των κομμουνιστών.
Ήταν μία σημαντική ήττα για τον Δ.Σ.Ε. και μία σημαντική νίκη για την Ελλάδα μας.
Τις εκδηλώσεις στην Κόνιτσα οργάνωσε και φέτος στην ακριτική μητρόπολη, ο διάδοχος του μητροπολίτη Σεβαστιανού μητροπολίτης Κονίτσης Ανδρέας.
Ευχαριστούμε το Ιστολόγιο Ρωμαίϊκο-Οδοιπορικό για τις φωτογραφίες από τις φετινές εκδηλώσεις (Κυριακή 9 Ιανουαρίου 2011).
Διαβάστε ακόμη εδώτο περσινό κείμενο της Αντιπαρακμής.
Παραθέτουμε απόσπασμα (Ιανουάριος 2008) από την περιγραφή της εκδήλωσης και από την ΟΜΙΛΙΑ-ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ του αγωνιστή μητροπολίτη Κονίτσης για τη συμπλήρωση 69 ετών από τη Μάχη της Κόνιτσας:
Μετὰ τὸ πέρας τῆς Θείας Λειτουργίας ἐκφώνησε τὸν Πανηγυρικὸ ὁ Ἐκπαιδευτικὸς κ. Ἀπόστολος Ριστάνης, ὁ ὁποῖος, παιδάκι τότε στὴν Παιδούπολη τῆς Κονίτσης, θυμήθηκε καὶ παρουσίασε μὲ γλαφυρὸ τρόπο τὴν ἀγωνία ποὺ πέρασε τότε μαζὶ μὲ τὰ 278 ἄτομα (παιδιὰ καὶ προσωπικό) ἀπὸ τὴν μανία τῶν συμμοριτῶν νὰ καταλάβουν τὴν Κόνιτσα, ἀνήμερα Χριστουγέννων, μὲ τὴν προοπτικὴ νὰ τὴν κάνουν πρωτεύουσα τοῦ «Κράτους τοῦ Βουνοῦ».
Ἀκολούθησε ἡ πύρινη ὁμιλία τοῦ Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης κ. Ἀνδρέου, ποὺ ἀναφερόμενος στὰ 60 χρόνια ἐπετείου τῆς Μάχης, εἶπε ὅτι καταβλήθηκε ἐπίμονη καὶ λυσσαλέα προσπάθεια, ἰδίως μετὰ τὴν μεταπολίτευση τοῦ 1974, νὰ σταματήσει αὐτὸ τὸ Μνημόσυνο.
Στὴν διατήρηση τοῦ Μνημοσύνου συνέβαλε οὐσιαστικὰ καὶ καταλυτικὰ ὁ ἀείμνηστος ἱεράρχης ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΣ, ποὺ παρ’ ὅλες τὶς ὕβρεις καὶ τὶς ἀπειλὲς ἀπ’ ὅλες τὶς παρατάξεις, συνέχιζε σταθερὰ τὴν πορεὶα καὶ τὸν ἀγῶνα του, στὸ χρέος τιμῆς πρὸς τὰ παλληκάρια ποὺ ἔπεσαν πιστοὶ στὸ πρόσταγμα τῆς τότε Νομίμου Κυβερνήσεως γιὰ νὰ ζοῦμε ἐμεῖς σήμερα ἐλεύθεροι. Ἄν τότε ἀρνοῦνταν νὰ πολεμήσουν θὰ εἴμασταν σήμερα ἕνα κράτος σὰν τὴν γειτονικὴ Ἀλβανία ἐπὶ Ἐνβέρ Χότζα.
(...)
Λυποῦμαι ποὺ χρησιμοποιῶ τὴν ὠμὴ γλῶσσα τῆς ἀλήθειας. Ἀλλά, ὅπως καὶ ἄλλοτε ἔχω πεῖ, δὲν ἔγινα Ἐπίσκοπος οὔτε γιὰ νὰ κολακεύω τὴν ἑκάστοτε Κυβέρνηση, οὔτε γιὰ νὰ «λαμπρύνω» μὲ τὴν παρουσία μου τὶς διάφορες ἐκδηλώσεις. Ὄχι!
Ὁ Ἐπίσκοπος πρὲπει νὰ βρίσκεται πάντοτε ἄγρυπνος πάνω στὶς ἐπάλξεις τοῦ χρέους ἀπέναντι στὴν Ἐκκλησία καὶ τὸ Ἔθνος.
Καὶ συνέχισε:
Καὶ πρέπει νὰ σᾶς πῶ ὅτι βαθύτατα λυπήθηκα ὅταν σὲ καθημερινὴ Ἐφημερίδα τῶν Ἀθηνῶν δέσποζε πρωτοσέλιδα μιὰ μεγάλη φωτογραφία τοῦ Ρώσου Προέδρου κ. Πούτιν δίπλα στὸν Πατριάρχη τῆς Μόσχας κ. Ἀλέξιο κατὰ τὸ ἐπισημότατο μνημόσυνο ποὺ πραγματοποιήθηκε στὴ Ρωσσία ὑπὲρ τῶν ψυχῶν τῶν χιλιάδων θυμάτων τῆς ἐποχῆς τοῦ Ἰωσὴφ Στάλιν.
Καὶ ἡ λύπη μου συνίστατο στὸ ὅτι, ἐνῷ στὴν ἄλλοτε «Μέκκα» τοῦ ὑπαρκτοῦ σοσιαλισμοῦ, ἀναγνωρίζουν τὴν ὕπαρξη αὐτῶν τῶν ἀθώων θυμάτων τῆς κομμουνιστικῆς θηριωδίας, ἐδῶ στὴν Ἑλλάδα, τὴν κοιτίδα τῆς ἐλευθερίας καὶ τῆς δημοκρατίας, ὄχι μόνο δὲν τιμοῦμε τὰ θύματα καὶ τοὺς ἡρωϊκοὺς νεκρούς, ἀλλὰ τοὺς ἀγνοοῦμε, καὶ, μάλιστα, ἐπιδεικτικά, ὅταν δὲν τοὺς λοιδωροῦμε.
Λοιπόν ; Λοιπόν, τὸ μνημόσυνο στὴν Κόνιτσα καὶ στὸ Γράμμο θὰ τὸ συνεχίσουμε.
Μόνοι μας, μὲ τὸν παλμὸ τῆς καρδιᾶς μας.
Οἱ ἐπίσημοι ἄς μὴν ἔρχονται.
Ἀνάμεσά μας φτερουγίζουν οἱ ψυχὲς τῶν ὑπὲρ τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως καὶ τῆς Ἑλληνικῆς μας Πατρίδος πεσόντων.
Καὶ πάνω ἀπ’ ὅλους, μὲ τὶς δυνατὲς φτεροῦγες του περιΐπταται ὁ ἡρωϊκὸς Ἱεράρχης τοῦ χρέους καὶ τῆς θυσίας : Ὁ Μητροπολίτης ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΣ, ὁ ὁποῖος ἀπευθύνεται σὲ ὅλους μας καὶ στὸν καθένα ξεχωριστὰ καὶ μᾶς λέει μὲ τὴν βροντώδη φωνή του: «ἕως θανάτου ἀγώνισαι περὶ τῆς ἀληθείας καὶ Κύριος ὁ Θεὸς πολεμήσει ὑπὲρ σοῦ» (Σοφία Σειράχ 4,28).
http://imdpk.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=82&Itemid=2
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου