Το φαινόμενο Χατζάρα και η παράνοια του εθνικού χώρου

γράφει ο Δημήτρης Ζαφειρόπουλος
Πρώτη φορά με τον Σπύρο Χατζάρα, μίλησα τον περασμένο Ιανουάριο, όταν του τηλεφώνησα για να τον ευχαριστήσω για τα όσα είχε πει στην εκπομπή του, κατά της άδικης προφυλάκισης του Δημήτρη Παπαγεωργίου. Να σημειωθεί, ότι την πρωτοβουλία για την αναφορά στην υπόθεση Παπαγεωργίου, την είχε πάρει μόνος του ο εν λόγω δημοσιογράφος, χωρίς καμία πρότερη συνεννόηση. Από τότε γνωριστήκαμε και από καιρό σε καιρό συναντιόμαστε και ανταλάσσουμε απόψεις. Ο Σπύρος Χατζάρας είναι ένας άνθρωπος πληθωρικός στην έκφραση, ευφυής και τον διακρίνει αυτός ο φανατισμός στις απόψεις και στις ιδέες του, ο τόσο χαρακτηριστικός σε ανθρώπους που έχουν θητεύσει στην ευρύτερη ελληνική αριστερά. Πριν από μερικούς μήνες, σε μία συνάντησή μας, μου μετέφερε την σκέψη του, για την δημιουργία ενός συνδυασμού στον Δήμο της Αθήνας, για τις εκλογές της 7ης Νοεμβρίου, που θα βρισκόταν πέρα από ιδεολογικές και πολιτικές τοποθετήσεις, ενός συνδυασμού στον οποίο θα εκπροσωπούνταν όλες οι κοινωνικές ομάδες και κυρίως θα αποτελούσε έκφραση του κινήματος των γειτονιών που βλέπουν τις περιοχές τους να γκετοποιούνται.
Το άκουσμα της ιδέας μου άρεσε, μου άρεσε πολύ, καθώς μου θύμισε την λογική κινημάτων του παρελθόντος, τα οποία διαπερνούσαν με την παρουσία τους την πάλη των τάξεων και είχαν έναν αγωνιστικό χαρακτήρα από την φύση τους.
Τί ήθελε όμως ο Σπύρος Χατζάρας να δημοσιοποιήσει αυτή την πρόθεσή του; Το μεγαλύτερο μέρος του λεγόμενου εθνικού χώρου, έπεσε επάνω του για να τον "φάει": "είναι δυνατόν να μιλά για πατρίδα και λαθρομετανάστευση ένας πρώην πασόκος;", "θα μας κάνει κήρυγμα και θα μπει στα χωράφια μας, ένας πρώην αριστερός;" είπαν και με τα λόγια τους μου θύμησαν το κείμενο ενός αριστερού συγγραφέα, που είχε γράψει ότι "ο ελληνικός εθνικισμός είναι ένα αποπαίδι της αστικής τάξης και ποτέ δεν μπορεί να ξεφύγει από τα κολλήματα της ταξικής του μήτρας". Κάποιοι άλλοι κατηγόρησαν τον Σπύρο Χατζάρα ότι εκθέτει τον χώρο με τις συχνές αναφορές του στους εβραίους και στον διεθνή Σιωνισμό. Αυτές οι κουβέντες μου θύμισαν το πόσο μόνοι βρέθηκαν ο "Ελεύθερος Κόσμος" και ο Κώστας Πλεύρης, στα πολλά δικαστήριά τους, με το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο και τους διάφορους άλλους επαγγελματίες αντιρατσιστές. Δεν γνωρίζω αυτή την στιγμή αν ο συνδυασμός "Ελεύθερη Αθήνα" θα δώσει το παρόν στις εκλογές της 7ης Νοεμβρίου. Προσωπικά το εύχομαι ολόψυχα. Γιατί θα είναι ένας συνδυασμός, ο οποίος θα είναι αυθεντικός και θα ξεφεύγει από τις λογικές αυτοπεριορισμού που θέλουν συγκεκριμένοι άνθρωποι να επιβάλλουν στο πατριωτικό κίνημα. Θα είναι ένας συνδυασμός διαπαραταξιακός που θα πραγματώνει αυτό που τόσα χρόνια λέμε, ότι η πατρίδα ενώνει. Θα είναι τέλος ένας συνδυασμός ο οποίος θα απευθύνεται στις πραγματικές ανάγκες της πόλης των Αθηνών και των κατοίκων της και θα εκπροσωπείται μονάχα από αυτούς.
ΥΓ: Για την αλήθεια των παραπάνω, την στιγμή που γράφονταν αυτές οι κουβέντες, πληροφορηθήκαμε την συμμετοχή στο συνδυασμό "Ελεύθερη Αθήνα" του γνωστού εθνικιστή εκδότη Γιάννη Σχοινά, ο οποίος θα είναι υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος και απλός στρατιώτης όπως πάντα στην μέχρι τώρα πορεία του έχει αποδείξει.
πηγή