Η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ, προέβη την περασμένη εβδομάδα, σε δηλώσεις περί του "τέλους του πολυπολιτισμού" υπό την πίεση του "δεξιού" κομματιού του Χριστιανοδημοκρατικού κόμματος. Παρόλο που όντως πρόκειται για μια τοποθέτηση που μπορεί να χρησιμοποιηθεί από τα αντιμεταναστευτικά κόμματα ολόκληρης της Ευρώπης, οι συγκεκριμένες ασάφειες της κ. Μέρκελ, αλλά και η "στροφή" του λόγου της μετά, όταν μίλησε για "ενσωμάτωση" των μεταναστών και το τι χρειάζεται αυτή, χρήζουν ανάλυσης, προκειμένου να μην παγιδευτούν σε τέτοιου είδους πυροτεχνήματα που σίγουρα θα χρησιμοποιηθούν και στην χώρα μας, οι πατριώτες.Στην πραγματικότητα, το "αντιμεταναστευτικό" ξέσπασμα της κ. Μέρκελ, δεν είχε τίποτε το αντιμεταναστευτικό. Ο σχολιασμός της αφορούσε μόνο την προσπάθεια για αποτελεσματικότερη ένταξη των μεταναστών, ειδικά αυτών του τρίτου κόσμου. Αυτό που έκανε η κ. Μέρκελ, ήταν να καλέσει τους μετανάστες να "γίνουν σαν τους Γερμανούς' και να μην δημιουργούν δικές τους κοινότητες. Αυτή η φιλοσοφία υπάρχει σε αρκετά κόμματα σε ολόκληρη την Ευρώπη, ιδιαίτερα αυτά που ομοιάζουν με το Χριστιανοδημοκρατικό της κ. Μέρκελ.
Η άποψη όμως, ότι οι μετανάστες από τον τρίτο κόσμο, μπορούν να "γίνουν" Γερμανοί, Βρεταννοί ή Έλληνες, απλά μαθαίνοντας την γλώσσα, και μην δημιουργώντας ξεχωριστά πολιτισμικά γκέτο, μέσα στα Ευρωπαϊκά κράτη, είναι τόσο καταστροφική όσο και η πολυπολιτισμική προσέγγιση.
Και οι δύο προσεγγίσεις αδυνατούν να καταλάβουν ότι όλες οι εθνικότητες είναι συνδεδεμένες με έναν συγκεκριμένο λαό, και δεν μπορούν να μεταγγιστούν σαν να είναι ρούχα. Είναι η μοναδικότητα του ελληνικού - και του κάθε λαού - που συναγελάζεται επί χιλιάδες χρόνια, που κάνει τους ανθρώπους αυτής της χώρας μοναδικούς. Με τον ίδιο τρόπο είναι η καταγωγή, η ιστορία και η κληρονομιά του γερμανικού λαού, που τον κάνει μοναδικό. Κάθε προσπάθεια να αρνηθεί αυτή η μοναδικότητα του κάθε λαού, προσποιούμενοι ότι οι μετανάστες από το Πακιστάν, το Αφγανιστάν, την Νιγηρία, μπορούν να γίνουν Έλληνες ή Σκωτσέζοι, μόνο και μόνο μαθαίνοντας την γλώσσα και φορώντας μια φουστανέλλα ή ένα κίλτ είναι απλή ανοησία, προερχόμενη από άγνοια ή απλά κακία. Για να το πούμε με απλά λόγια
Ένας αφρικανός που θα μάθαινε μανδαρινέζικα, και θα ντυνόταν με κιμονό θα γινόταν κινέζος;
Ένας Άγγλος που θα μάθαινε την γλώσσα των Αβοριγίνων και θα ντυνόταν με τομάρια ζώων, θα γινόταν Αυστραλός Αβορίγινας;
Ένας Κινέζος που θα μάθαινε Yoruba και θα ντυνόταν με αφρικανική ενδυμασία, θα ήταν Νιγηριανός;
Ή ένας Αφρικανός που θα μάθαινε την γλώσσα των Ινδιάνων και θα φορούσε φτερά στο κεφάλι θα γινόταν Απάτσι;
Η απάντηση σε όλες αυτές τις ερωτήσεις είναι ένα αποστωμοτικό "όχι" και μόνο ένας ηλίθιος θα σκεφτόταν διαφορετικά.
Αλλά οι ίδιοι άνθρωποι που θα απαντούσαν αρνητικά στα παραπάνω ερωτήματα, θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι Αφρικανοί, Ασιάτες, Κινέζοι και ό,τι βάζει το μυαλό σας, μπορεί ξαφνικά να "γίνουν" Ευρωπαίοι απλά μαθαίνοντας την γλώσσα και ενδυόμενοι με ευρωπαϊκά ρούχα.
Ο "πολυπολιτισμός" είναι η θεωρία που υποστηρίζει την δημιουργία μίας κοινωνίας, στην οποία κάθε κουλτούρα μπορεί να αναπτυχθεί και να υπάρχει πλάι πλάι με κάθε άλλη, έτσι ώστε τα ωφέλη της "διαφορετικότητας" να είναι προσιτά σε όλους. Είδαμε πόσο δούλεψε. Ο πολιτιστικός εθνικισμός όμως, που είναι το δίδυμο αδελφάκι του πολυπολιτισμού, είναι εξίσου επικίνδυνος για τους Ευρωπαίους, γιατί αγνοεί την δημογραφική πραγματικότητα του αυξημένου ρυθμού γεννήσεων των ασιατών και αφρικανών. Αυτό, αναπόφευκτα θα οδηγήσει στην καταστροφή των ιθαγενών λαών της Ευρώπης, ανεξαρτήτως της γλώσσας και της ενδυμασίας των κατακτητών.
Τόσο ο πολυπολιτισμός όσο και ο "πολιτιστικός εθνικισμός", έχουν την βάση τους στον συνταγματικό πατριωτισμό, τον οποίο άλλωστε επικαλείται μέχρι και ο πρωθυπουργός της χώρας μας, κ. Παπανδρέου. Μπορεί ο όρος "πολιτιστικός εθνικισμός" να ηχεί όμορφα στα αυτιά κάποιων, λόγω του όρου "εθνικισμός". Πρόκειται όμως για ένα καταστροφικό μονοπάτι, που θέλει να καταστρέψει την ιδιαιτερότητα όχι μόνο των Ελλήνων, αλλά και κάθε λαού του κόσμου, υποτάσσοντάς τους στην "κιμαδομηχανή" της παγκοσμιοποίησης. Ο αγώνας μας έχει αξία, διότι γίνεται για την επιβίωση και διατήρηση του έθνους μας. Όχι όμως μόνο σαν ονόματος, αλλά ως ζωντανής οντότητας. Αν όμως κυριαρχήσουν οι "ντιρεκτίβες" της κ. Μέρκελ, τι σχέση θα έχουν τα "νέα εθνη" με τα σημερινά, αυτά ακριβώς που υπερασπιζόμαστε;
Δ. Παπαγεωργίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου