Το ΠΑΣΟΚ εκχωρεί την καρδιά της ελληνικής γης

Αν δεν είχε «σκάσει» το θέμα με τους φορτηγατζήδες, την επικαιρότητα θα την κρατούσε η απόπειρα της κύβερνησης να περάσει μέσα από τον πρόεδρο του ομίλου της Τράπεζας Πειραιώς Μιχάλη Σάλα την ιδιωτικοποίηση της ΑΤΕ. Μέσα στο 15θήμερο που πέρασε, παίχτηκε μία κακοστημένη φάρσα. Ξεκίνησε από την δημόσια προσφορά του Μιχάλη Σάλα να εξαγοράσει το 33,4% των μετοχών του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου και το 77,31% των μετοχών της Αγροτικής Τράπεζας. Ακολούθησαν οι δηλώσεις των κυβερνώντων ότι εξετάζεται η πρόταση και δόθηκε εντολή να γίνει αποτίμηση της αξίας της Αγροτικής Τράπεζας. Στην συνέχεια είχαμε την δοκιμασία αντοχής των ελληνικών τραπεζών σε δυσμενείς καταστάσεις. Στη συνέχεια φάνηκε να επιλέγεται για την Αγροτική η αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου για την αντιμετώπιση μιας εξαιρετικά δυσμενούς εξέλιξης της οικονομίας.


Μιχάλης Σάλλας και πολιτικό κόστος
Ας δούμε όμως το σύνολο της πρότασης του Μιχάλη Σάλλα. Για την εξαγορά του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου μάλλον δεν γίνεται λόγος, αφού το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο είναι ο πιος υγιής τραπεζικός οργανισμός, αφού σε όλες της κατηγορίες της δοκιμασίας είναι μακράν η καλύτερη τράπεζα. Το παιχνίδι αφορά την τύχη της Αγροτικής. Όπως έχει γραφεί, το 50% περίπου των αγροτών είναι ενυπόθηκα χρεωμένοι στην ΑΤΕ. Μέχρι σήμερα η κάθε κυβέρνηση απέφευγε να εξομαλύνει την κατάσταση, φοβούμενη το πολιτικό κόστος, που μεταφράζεται σε απώλεια ψήφων. Έτσι όχι μόνον δεν καλυτέρευσε η θέση της ΑΤΕ, αλλά επιδεινώθηκε επικίνδυνα. Με βάση όμως το μνημόνιο, που υπέγραψε η κυβέρνηση και ψήφισε την τήρησή του στην Βουλή, πρέπει να προχωρήσει σε εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις. Μέσα σ' αυτές ασφαλώς περιλαμβάνεται και η ιδιωτικοποίηση της ΑΤΕ. Δίστασε όμως να την προκηρύξει. Έτσι βρέθηκε ο Μιχάλης Σάλλας να καταθέσει την πρόταση και η υπόθεση να πάρει τον δρόμο της.

Στην ουσία ο Σάλλας έπαιξε τον ρόλο του «λαγού». Κατ' αρχήν ταυτόχρονα με την κατάθεση της πρόταση δημοσιεύτηκε ότι κατά την αξιολόγηση του χρηματιστηριακού ομίλου «Στάνταρ εντ Πούρς» η Τράπεζα Πειραιώς επρόκειτο να υποβαθμιστεί. Αυτό φαίνεται από το ύψος της εξαγοράς της ΑΤΕ, που καλύπτει μόνον το μισό της χρηματιστηριακής αξίας της. Με βάση την τιμή της μετοχής, η αξία του 77,31% των μετοχών της ανέρχεται στα 740 εκατομμύρια ευρώ και η προσφορά Σάλλα είναι 372 εκατομμύρια ευρώ. Άρα είναι φανερό ότι η πρόταση Σάλλα δεν είναι συμφέρουσα και πρέπει να απορριφθεί. Δηλαδή πρότεινε ο τραπεζίτης μία τιμή που εκ των προτέρων ήταν απορριπτέα. Σε συνδρομή της κυβέρνησης έστερξε όμως η ΕΕ με τα σενάρια αντοχής των ελληνικών τραπεζών. Έβγαλαν «μετεξεταστέα». Όπως κατά κόρον εγράφηκε την ΑΤΕ μόνον για το σενάριο των εξαιρετικά δυσμενών συνθηκών. Στις άλλε δύο περιπτώσεις (δυσιολογικές και δυσμενείς συνθήκες) η ΑΤΕ όχι μόνον πέρασε με επιτυχία αλλά στις δυσμενείς συνθήκες βρίσκεται και πάνω από την Πειραιώς που θέλει να την εξαγοράσει. Όμως όλοι διατυμπανίζουν ότι η ευρωπαϊκή οικονομία έχει ξεπεράσει τον κίνδυνο κι έχει αρχίσει να παρουσιάζει σημεία ανάκαμψης. Αυτό σημαίνει ή ότι οι εξαιρετικά δυσμενείς συνθήκες αποτελούν παρελθόν και δεν θα επανέλθουν, τουλάχιστον άμεσα, ή ξεπουλήστε την γιατί θα προκαλέσουμε τις εξαιρετικά δυσμενείς συνθήκες, ώστε να χάσετε τα αυγά και τα πασχάλια σας.

Πολλαπλά εγκλήματα σε βάρος της χώρας
Η νέα επίσκεψη των ελεγκτών της «τρόικα» (ΔΝΤ, ΕΕ και Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας) και η μεταστροφή της κυβέρνησης στο θέμα της απελευθέρωσης των οδικών μεταφορών, απέδειξαν περίτρανα ότι δεν έχουμε κυβέρνηση του ελληνικού λαού, αλλά κυβέρνηση διαχειριστών των εντολών της «τρόικα». Όμως το ξεπούλημα της ΑΤΕ αποτελεί ίσως μεγαλύτερο εθνικό έγκλημα. Αυτό που δεν έκαναν μέχρι σήμερα οι κυβερνήσεις, δηλαδή την ενεργοποίηση κατασχέσεων των περιουσιών των χρεωμένων αγροτών, θα το κάνει με περισσή χαρά ο ιδιώτης νέος ιδιοκτήτης της, αφού δεν πρόκειται να έχει το παραμικρό πολιτικό κόστος. Δηλαδή μετά την εκχώρηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων μας στην «τρόικα», έφθασε η ώρα να εκχωρήσουμε και την καρδιά της εθνικής γης μας. Τις υποθήκες των χρεωμένων αγροτών αποτελούν οικογενειακές περιουσίες, που πολλές κρατούν από την αποτίναξη του τουρκικού ζυγού και την ανακήρυξη του ανεξάρτητου κράτους. Το πρόβλημα όμως δεν είναι οι κατασχέσεις, αλλά ποιοι θα είναι οι νέοι ιδιοκτήτες της πλειστηριασμένης γης. Δεν πρόκειται να έχει κανένα πολιτικό κόστος ο ιδιώτης ιδιοκτήτης της τράπεζας να δώσει την γη σε ξένους αγοραστές, αν δεν το επιδιώξει σε μερικές περιπτώσεις. Δεν είναι μόνον υποθηκευμένες εκτάσεις σε αδιάφορες περιοχές, αλλά και εκτάσεις φιλέτα, που κάποιοι θα «σκοτωθούν» για να τις αγοράσουν. Από την άλλη όμως ποιος μπορεί να αποκλείσει την περίπτωση αγοραστής να είναι κάποια υπεράκτια εταιρεία (off shore), που με την σειρά της τις εκτάσεις της Θράκης να τις πουλήσει σε μουσουλμάνους, της Ηπείρου σε Αλβανούς και της ευρύτερης περιοχής της Κεντρικής Μακεδονίας σε «Μακεδόνες» Σκοπιανούς; Λες και δεν περισσεύουν τα προβλήματα με τα κυριαρχικά δικαιώματά μας στο Αιγαίο. Θα παγώσει η ραχοκοκαλιά μας, αν τελικά εκτάσεις ενός ακριτικού νησιού μας πουληθούν σε υπεράκτια εταιρεία με άδηλα τα φυσικά πρόσωπα που κρύβονται στην σύνθεσή της. Η απόφαση, που όπως όλα δείχνουν, να γίνει αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της τράπεζας με την συμμετοχή του κράτους και των ιδιωτών, διολισθαίνει σε άδηλη ιδιωτικοποίηση της τράπεζας, αφού οι ιδιώτες είναι πολύ πιθανόν να βρεθούν με την πλειοψηφία των μετοχών. Ακόμα κι αν η διοίκηση διορίζεται από την κυβέρνηση, κανένας προϋπολογισμός ή απολογισμός δεν πρόκειται να εγκριθεί από την ΓΣ των μετόχων, εκτός κι αν ικανοποιηθούν οι επιθυμίες τους, δηλαδή μεγαλύτερα κέρδη. Υπάρχει όμως και μια άλλη επικίνδυνη παράμετρος. Με βάση την συμφωνία των δανείων, σε περίπτωση κατάσχεσης η ΑΤΕ προηγείται του δημοσίου. Δηλαδή ο ιδιώτης ιδιοκτήτης της τράπεζας θα προηγείται των απαιτήσεων της εφορίας και των ασφαλιστικών ταμείων, αν χρωστάει σε αυτά ο αγρότης.

Η μικροπολιτική διαπλοκή απαξίωσε την ΑΤΕ
Ασφαλώς την μεγαλύτερη ευθύνη για το κατάντημα της Αγροτικής την έχουν οι πολιτικοί προϊστάμενοι. Για να εξασφαλίσουν τις ψήφους επανεκλογής τους, ουδέποτε άσκησαν έλεγχο για το που πήγαιναν τα δάνεια και οι χορηγίες της τράπεζας. Με την σειρά τους, για τον ίδιο λόγο, οι αγροτοπατέρες αδιαφορούσαν για το αν οι συνεταιρισμοί με διάφορα προσχήματα επέτρεπαν διασπάθιση του δημοσίου χρήματος. Σε μικρό μελισσοκομικό συνεταιρισμό πληρώθηκαν μέλη του για συγκέντρωση δέκα τόνων θυμαρίσιου μελιού, ενώ ήταν γνωστό ότι το σύνολο της παραγωγής πανελλαδικά ήταν περίπου δύο τόνοι. Η ΠΑΣΕΓΕΣ, το ανώτερο συνδικαλιστικό όργανο, τον καιρό της οικονομικής ευφορίας αντί να προχωρήσει σε έκδοση φυλλαδίων ενημέρωσης των αγροτών, απεφάσισε να εκδώσει μια σειρά βιβλίων με περιεχόμενο την διασκευή των κωμωδιών του Αριστοφάνη για παιδιά. Το τι έχει γίνει με τις επιδοτήσεις, τις επιχορηγήσεις και το που κατέληγαν τα δάνεια αυτά είναι λίγο πολύ γνωστά. Δεν γέμισαν αναίτια οι επαρχιακές πόλεις με μπαράκια. Όμως από την επαναφορά της λειτουργίας της τράπεζας στον σκοπό ίδρυσής της από τον Ελ. Βενιζέλο το 1929, μέχρι την ιδιωτικοποίησή της η απόσταση είναι μεγάλη. Εδώ δεν χωρά το «πονάει δόντι, κόβει κεφάλι». Πρόκειται για την εθνική μας υπόσταση. Αντί να σκέπτεται η κυβέρνηση το ξεπούλημα της ΑΤΕ, να εξετάσει σοβαρά την πρόταση του σημερινού διοικητή, να συγχωνευθεί η τράπεζα με άλλους κρατικούς οργανισμούς. Εκτός αν κυβέρνηση έχει σκοπό να ξεπουλήσει την καρδιά της εθνικής γης.
πηγή