Α) Όσον αφορά αυτήν καθ΄εαυτήν την ανακήρυξη της Κυπριακής Δημοκρατίας, αποτελεί ιστορική πραγματικότητα πως η λύση «Ανεξαρτησίας» επιβλήθηκε έξωθεν στους Κυπρίους και φέρει ορισμένα χαραχτηριστικά:
1)Το περιεχόμενο των Συμφωνιών Ζυρίχης – Λονδίνου κρατήθηκε μυστικό από τον κυπριακό λαό, οποίος εξ’ άλλου δεν ρωτήθηκε...
2) Η ΕΟΚΑ δεν εκπροσωπήθηκε επαρκώς στις διαπραγματεύσεις. Ως εκ τούτου, ο Αρχηγός Διγενής βρέθηκε προ τετελεσμένων γεγονότων και διέταξε το «Παύσατε Πυρ» για να αποφευχθεί ο εμφύλιος διχασμός.
3) Οι Συμφωνίες άφησαν απ’έξω τον ΟΗΕ, προκειμένου να αποκρουσθεί το αίτημα της Αυτοδιάθεσης-Ένωσης, αντιθέτως, το νέο κράτος τελούσε υπό την Εγγύηση άλλων δυνάμεων, που εκ των πραγμάτων ΔΕΝ το καθιστούσαν Κυρίαρχο.
4) Οι Συμφωνίες προέβλεπαν την ένταξη της Κύπρου στο ΝΑΤΟ. Σε τελευταία ανάλυση, η αμερικανική συγκατάθεση για την τουρκική εισβολή του 1974 αποσκοπούσε σε Νατοϊκή λύση του Κυπριακού.
5) Οι Συμφωνίες α) παραβίαζαν το Ιερό Δικαίωμα της Αυτοδιάθεσης των Κυπρίων και β) προνούσαν υπερπρονόμια στη τ/κυπριακή μειονότητα, γεγονός που καθιστούσε τη λύση «Ανεξαρτησίας» ληξιπρόθεσμη. Πράγματι, η πραξικοπηματική τουρκανταρσία του 1963-64, αποτελούσε «φυσιολογική εξέλιξη» των δικοινοτικών και διχοτομικών προνοιών του Συντάγματος.
Τα παραπάνω χαραχτηριστικά, ασφαλώς αδικούσαν τον Κυπριακό Ελληνισμό, που αγωνίστηκε για την πραγματική Ελευθερία ήτοι, την Ένωση με την Ελλάδα. Έτσι, αναπόφευκτα, η Ζυριχική λύση ούτε εναγκαλίστηκε με θέρμη από τους Έλληνες Κύπριους, ενώ ταυτόχρονα έσπειρε το διχασμό ανάμεσα σε Ανεξαρτησιακούς και Ενωτικούς.
Β) Η τουρκική εισβολή του 1974, πέραν της διχοτόμησης της Κύπρου και των συνεπειών της στο γεωγραφικό, πληθυσμιακό και οικονομικό επίπεδο και στο ισοζύγιο δυνάμεων μεταξύ Ελλάδος-Τουρκίας, καθαρα στο Ιδεολογικό επίπεδο επέφερε δύο σημαντικές επιπτώσεις:
1) τον ενταφιασμό της Ενώσεως, λόγω της χουντικής επέμβασης στα εσωτερικά του κράτους και της αδυναμίας της να υπερασπισθεί τα πάτρια κυπριακά εδάφη. Παράλληλα, στεριώθηκε η ανεξαρτησιακή Ιδεολογία, ως υποκατάστατο του προαιώνιου Ενωτικού Ιδεώδους.
2) Αναπτύχθηκε ο «Νεο-κυπριωτισμός», δηλαδή η ανάδειξη του ψεύδους του «κυπριακού έθνους» και της ανιστόρητης αποδόμησης του ελληνικού χαραχτήρα της Κύπρου. Σε αυτά τα πλαίσια, την ευθύνη για την κυπριακή τραγωδία φέρουν «οι εθνικιστές των δύο κοινοτήτων και οι επεμβάσεις των δύο μητέρων πατρίδων».
Το ΑΚΕΛ εκμεταλλεύτηκε κομματικά αυτές τις μεταεισβολικές ιδεολογικές επιπτώσεις, ανδρώθηκε πολιτικά, κατέστη κόμμα εξουσίας, και σήμερα με προπύργιο το Υπουργείο Παιδείας και το ΡΙΚ προσπαθεί να εκθεμελιώσει την εθνική μας ταυτότητα. Οι πρόσφατες δηλώσεις Χριστόφια περί εισβολής της Ελλάδος στην Κύπρο, εντάσσονται σε αυτή τη λογική.
Γ) Περί της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας δε θα σταθούμε πολύ, επειδή το περιεχόμενό της αποτελεί εξώφθαλμη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Ελλήνων, ενώ εξυπηρετεί απροκάλυπτα τα τουρκικά συμφέροντα. Εξ’ άλλου, οι υποστηρικτές της, για να νομιμοποίησουν το ομοσπονδιακό υπόβαθρο της λύσης, ρίχνουν το φταίξιμο για τον εμφύλιο και την κυπριακή τραγωδία του ΄74 στους εθνικόφρωνες: «γι’ αυτό, εσείς δε δικαιούστε να μιλάτε!». Ορθά επισημάνθηκε από το σύνολο του αντιπολιτευόμενου Τύπου και προσωπικοτήτων, πως οι πρόσφατες δηλώσεις Χριστόφια, στόχο έχουν τη νομιμοποίηση των ελληνικών παραχωρήσεων, στο βωμό της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας και της «επαναπροσέγγισης».
Δ) Δυστυχώς, τον τελευταίο καιρό αναδύονται απόψεις ανάμεσα στην κοινή γνώμη, που αποδέχονται τη Διχοτόμηση ως λύση του Κυπριακού. Αυτοί οι άνθρωποι που προσαρμόζονται στο παρόν καθεστώς, είναι συγχυσμένοι και οδηγήθηκαν σε αυτή την ιδέα, επειδή 1) η ομοσπονδιακή «στρατηγική» της ελληνικής πλευράς, πράγματι οδηγεί σε αδιέξοδα, 2) παρά την επιβολή της Ομοσπονδίας με την συγκυριαρχία της Τουρκίας στο Νότο, προτιμούν ένα αμιγώς ελληνικό κράτος στο Νότο (λανθασμένη εκτίμηση), και 3) το ΟΧΙ στο σχέδιο Ανάν, έτυχε κακού χειρισμού, τόσο από το μ. Τάσσο Παπαδόπουλο, κυρίως όμως από το Χριστόφια, που το νεκρανάστησε.
Με τη Διχοτόμηση της Κύπρου, και πάλιν ο Νότος θα αποτελεί τουρκικό προτεκτοράτο, λόγω της τουρκικής ισχύος, σε συνδυασμό με την ελληνική (εγκληματική) απουσία από τη Νήσο. Εξ’ άλλου, με τη μελλοντική ένταξη του (νόμιμου πλέον) ψευδοκράτος στην Ε.Ε, ο Νότος θα πλημμυρίσει από Τούρκους έποικους, «Ευρωπαίους» πολίτες της «Τ.Δ.Β.Κ»...
Ε) Εν κατακλείδι, το ερώτημα (σε Ιδεολογικό επίπεδο) παραμένει: πόσο πρέπει να σεβόμαστε την Κυπριακή Δημοκρατία (στο βαθμό που οι καταστατικές της αρχές παραβίασαν το Δίκαιο αίτημα της Ένωσης), είμαστε Έλληνες, Ελληνοκύπριοι, ή Κύπριοι;
Η απάντηση είναι απλή: 1) στο βαθμό που η ορολογία «Ελληνοκύπριος/Τουρκοκύπριος» αποτελεί αγγλικό κατασκεύασμα, και 2) εφόσον ιστορικά η κυπριακή ανεξαρτησία εξυπηρέτησε πρώτα απ’ όλους τους ξένους, το Ενωτικό Ιδεώδες, οφείλουμε να το διαφυλάξουμε και να το καλλιεργούμε. Προς τούτο, έχουμε χρέος να τιμούμε τον
Αγώνα της ΕΟΚΑ και να μπολιάσουμε την κυπριακή κοινωνία με τα ιδανικά των Αγωνιστών.
ΟΜΩΣ
Σήμερα, η Κυπριακή Δημοκρατία, αποτελεί το μοναδικό μας προπύργιο για να αποκρούσουμε τις τουρκικές μεθοδεύσεις για διχοτόμηση, ομοσπονδοποίηση ή εν πάσει περιπτώσει οποιουδήποτε τύπου εδραίωση της τουρκικής επικυριαρχίας στην πατρίδα μας.
Σήμερα ο αγώνας είναι αντικατοχικός, με παράλληλη καλλιέργεια της ελληνικής εθνικής μας συνείδησης. Μόνο με την πλήρη Απελευθέρωση της Κύπρου, την εφαρμογή των ανθρωπίνων μας δικαιωμάτων και την αποκατάσταση της τάξης, το πολιτικό σύστημα θα μπορεί αναθεωρήσει το Κυπριακό Σύνταγμα, να ξεφύγει από τις αναχρονιστικές βρετανοτουρκικές εγγυήσεις και ως κυρίαρχο πλέον κράτος να σεβαστεί τη λαϊκή βούληση, προκηρύσσοντας Δημοψήφισμα για το μέλλον του Κυπριακού Ελληνισμού.
Ο Σκοπός παραμένει αναλλοίωτος:
Η μετ’ Αυτοδιαθέσεως Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα!
WWW.APOELLAS.COM
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου