Το βιβλίο - μυθιστόρημα «Κόκκινο στην Πράσινη Γραμμή» του Βασίλη Γκουρογιάννη, αναφέρεται στον πόλεμο της Κύπρου το 1974. Πρωταγωνιστές του έργου είναι τα μέλη ενός Συλλόγου «ΒΕΤΕΡΑΝΩΝ ΠΟΛΕΜΙΣΤΩΝ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΤΟY 1974».
Κεντρικά πρόσωπα είναι ο Πρόεδρος του Συλλόγου (Δικηγόρος), οι Πανεπιστημιακοί καθηγητές Ιστορίας Λιάκος, Γιαννουλόπουλος και Βερεμής (με μικρές παραλλαγές των ονομάτων τους) και κάποια μέλη του Συλλόγου.
H υπόθεση... Τα μέλη του Συλλόγου (οι Βετεράνοι Πολεμιστές) ταξιδεύουν στην Κύπρο, όπου στην τουρκοκρατούμενη Κυρήνεια συναντούν (χωρίς να το ξέρουν προηγουμένως οι ίδιοι, εκτός από το Δ.Σ) Τούρκους βετεράνους πολεμιστές της Κύπρου του 1974! (Αυτούς δεν τους ονομάζει εισβολείς, κατακτητές, φονιάδες αμάχων, βιαστές, πολεμοχαρείς και άρπαγες, αλλά... βετεράνους πολεμιστές!).
Στο ταξίδι τους αυτό, που το οργάνωσαν τα Δ.Σ των Συλλόγων τους συνοδεύονται από καθηγητές Παν/μίου της Ιστορίας, οι μεν Έλληνες από τον Λιάκο, οι δε Τούρκοι από κάποιον αντίστοιχο. Οι δύο καθηγητές παρακολουθούν αυτή την... απρόοπτη συνάντηση των "πρώην" εχθρών, καταγράφουν τις συνομιλίες τους που γίνονται σε αγγλικά, ελληνικά και τούρκικα και έτσι προκύπτει η... πραγματική αλήθεια! για το τι συνέβη στην Κύπρο το 1974, την οποία πλέον αποτυπώνουν ως την πραγματική και αδιαμφισβήτητη Ιστορία.
Χυδαιότητα και απωθημένα
Κατά την εξέλιξη και μέσα από διάφορες συζητήσεις και αφηγήσεις μελών του Συλλόγου και του Προέδρου (πριν από την κωμική αυτοκτονία του), μαθαίνουμε ότι ο Ελληνικός Στρατός που βρέθηκε στην Κύπρο το 1974, ήταν ντουμάνι στην πρέζα, στα χάπια και στα ναρκωτικά. Βίαζαν Τουρκάλες και σκότωναν αμάχους Τουρκοκύπριους. Και ενώ ήταν δειλοί και φοβισμένοι στον πόλεμο, συγχρόνως ήταν και εγκληματίες πολέμου και πολλά άλλα, ικανά για να εξισώσουν τον θύτη με το θύμα.
Τόσο οι διάλογοι μεταξύ των Ελλήνων βετεράνων, όσο και οι αφηγήσεις τους, έχουν κύριο χαρακτηριστικό τους την χυδαιότητα και την βωμολοχία σε τόσο μεγάλο βαθμό και έκταση, ώστε να πείθεται ο αναγνώστης ότι το επίπεδό τους είναι όχι μόνο εξαιρετικά χαμηλό αλλά και ελεεινό. Αναφερόμενοι στους πεσόντες συμπολεμιστές τους, λένε περιφρονητικά για τα ιερά λείψανά τους: «...τα κοψίδια των καταδρομέων...», ενώ σε άλλες σελίδες η καθαρή βλασφημία χρωματίζει... δυναμικά τις εκφράσεις τους.
Οι τρεις καθηγητές (...καθηγηταί τρεις και εχάθη η Πατρίς) μας πληροφορούν ότι... ο Ελληνικός Στρατός έκανε εθνοκάθαρση στη Μακεδονία και την κατέκτησε, ότι... πρέπει να είμαστε ευγνώμονες στην Μικρασιατική Καταστροφή και να πάψουμε να την λέμε μέγιστη εθνική συμφορα, ότι... ο Διονύσιος Σολωμός ήταν τελικού σταδίου αλκοολικός, φιλάργυρος, φιλόδικος, εβραίος και εγωμανής και πολλά άλλα... τροφοδοτικά της εθνικής μας υπερηφάνειας!
Κατόπιν εντολής η προβολή;
Ενδεικτικά μόνο παραθέτουμε μερικά αυθεντικά αποσπάσματα από το βιβλίο του Γκουρογιάννη, που έτυχε, όχι μόνο αποθεωτικής υποδοχής από εφημερίδες μεγάλης κυκλοφορίας, περιοδικά και την κρατική τηλεόραση (φιλοξένησαν συνεντεύξεις και διαφημίσεις του), αλλά και ιδιαίτερα τιμητικής προβολής και διαφήμισης από τον Ραδιοφωνικό Σταθμό της Εκκλησίας της Ελλάδος (εκπομπή του δημ/φου και συγγραφέα Δημήτρη Κοσμόπουλου) που ανενδοίαστα και ανερυθρίαστα το προτείνει για αναγνώστες κάθε ηλικίας, ακόμα και για παιδιά, ενώ παράλληλα εκφράζει με διθυράμβους τον θαυμασμό του για τον ...κορυφαίο Έλληνα λογοτέχνη.
Πιστεύουμε ότι δεν είναι μακριά η στιγμή που θα δούμε το εν λόγω ανθελληνικό και βλάσφημο πορνογράφημα, που παραχαράσσει φρικτά κάθε αλήθεια, να γεμίζει τις βιβλιοθήκες των σχολείων (γιατί όχι και των Κατηχητικών της Εκκλησίας ), με σκοπό να αποτελέσει γιά τις επόμενες γενιές των παιδιών μας, διά της μεθόδου των λογοτεχνικών αναλύσεων, την κύρια, αν όχι αποκλειστική, πηγή ιστορικών πληροφοριών για τον πόλεμο στην Κύπρο το 1974 και για όσους συμμετείχαν σ΄αυτόν.
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου