ΠΑΚΙΣΤΑΝ: Ιστορία ασυνήθιστου ηρωισμού

29-7-2009

Αφού απήχθη από δύο άνδρες και πέρασε έναν χρόνο βιασμών και κακοποίησης, η Ασίγια Ραφίκ κατέφυγε στην αστυνομία νομίζοντας ότι ο εφιάλτης της θα τελείωνε. Κι εκεί τη βίασαν, ο ένας μετά τον άλλον, τέσσερις αστυνομικοί.

Το επόμενο βήμα για την Ασίγια ήταν προφανές, θα αυτοκτονούσε, αυτή είναι η μόνη διέξοδος στις αγροτικές περιοχές του Πακιστάν για μια γυναίκα που έχει βιασθεί, ο μόνος τρόπος να ξεπλύνει την ντροπή για ολόκληρη την οικογένειά της. Η Ασίγια, όμως, μάζεψε όσο κουράγιο τής είχε απομείνει και άρχισε τον αγώνα της. Κατήγγειλε στον εισαγγελέα τόσο τους απαγωγείς της όσο και τους αστυνομικούς, παρά τις απειλές που δέχθηκε η ίδια και οι αδελφές της. Αυτή δεν είναι μια ιστορία θυματοποίησης, γράφει ο Νίκολας Κριστόφ στους «Νew Υork Τimes». Είναι μια ιστορία αξιών, διεκδίκησης δικαιωμάτων και ασυνήθιστου ηρωισμού. Η Ασίγια ανοίγει ένα παράθυρο στην καθημερινή διαφθορά που αντιμετωπίζουν και την αδικία που υφίστανται οι φτωχοί Πακιστανοί. Και η μάχη της είναι ένα σημάδι ότι κάτι αλλάζει. Ο άνθρωπος που την ενέπνευσε στον αγώνα της είναι η Μουχτάρ Μάι, μια γυναίκα που έπεσε θύμα βιασμού το 2002 έπειτα από εντολή του συμβουλίου του χωριού της. Η Μουχτάρ κατέφυγε στη δικαιοσύνη και χρησιμοποίησε τα χρήματα της αποζημίωσης για να ανοίξει ένα σχολείο. Χάρη σε δωρεές από το εξωτερικό, άνοιξε κι άλλα σχολεία, δημιούργησε ένα πρόγραμμα νομικής αρωγής, αγόρασε ένα ασθενοφόρο και ίδρυσε ένα άσυλο για τις κακοποιημένες γυναίκες.

Η σάγκα της Ασίγια άρχισε πριν από έναν χρόνο, όταν μια οικογενειακή φίλη την πούλησε σε δυο εγκληματίες που είχαν οικογενειακούς δεσμούς με εξέχοντα πολιτικά πρόσωπα. Αυτοί οι άνθρωποι ενεπλάκησαν σε μια ληστεία χρυσού και όταν συνελήφθησαν, έκαναν μια συμφωνία με την αστυνομία: θα παρέδιδαν την Ασίγια στους αστυνομικούς μαζί με μια μίζα 625 δολαρίων για να αποδοθεί η ληστεία στη νέα γυναίκα. Τα μέλη της οικογένειάς της έμαθαν ότι κρατούνταν στο αστυνομικό τμήμα και κατέφυγαν στο δικαστήριο το οποίο αποφάσισε την απελευθέρωσή της. Την ημέρα που ο Αμερικανός αρθρογράφος συνάντησε την Ασίγια, εκείνη είχε δεχθεί την τελευταία από μια σειρά απειλών από την αστυνομία: εάν δεν απέσυρε τις κατηγορίες, κινδύνευε να τη συλλάβουν, να τη βιάσουν και να τη σκοτώσουν. Η οικογένειά της κρύβεται, οι αδελφές της εγκατέλειψαν το σχολείο και ξέρουν ότι θα δυσκολευτούν να παντρευτούν γιατί η αδελφή τους θεωρείται «ατιμασμένη». Οι περισσότεροι συγγενείς της τη συμβουλεύουν να τα παρατήσει. Αλλά εκείνη σκοπεύει να συνεχίσει. Στην απελπισία της, η μητέρα της είχε ζητήσει από τον Θεό να μη δίνει κορίτσια σε φτωχές οικογένειες. Αλλά τώρα άλλαξε γνώμη: «Στους φτωχούς ανθρώπους, ο Θεός θα ΄πρεπε να δίνει κορίτσια σαν την Ασίγια».


ΠΗΓΗ